Renanthera citrina

Averyanov 1977
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Dale Borders. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Renanthera citrina

Występowanie:

Wietnam. Ten epifityczny storczyk występuje w północno-wschodniej prowincji Cao Bang w pobliżu Tra Linh oraz w pobliżu Ha Giang. W tym regionie są one dosyć rzadkimi roślinami, ale lokalnie, na wierzchołkach grzbietów górskich mogą występować duże populacje. Spotyka się je w otwartych, suchych, omszałych, pierwotnych lasach mieszanych i iglastych rosnących na zwietrzałych wapieniach, na wysokościach 650-900 m.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i -4°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 13 mm w grudniu-styczniu do 284 mm w sierpniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 15,3/6,4°C w styczniu do 29,4/21,1°C w lipcu.
Okres kwitnienia: Kwiecień i październik.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparto na raportach ze środowiska naturalnego. Rośliny uprawiane w Rosji kwitły zwykle na początku zimy.  Averanov (1997) podaje, że: "Ten okazały, piękny, nowy gatunek wydaje się być najbliżej spokrewniony z jedynym innym żółto-kwitnącym gatunkiem Renanthera, bardzo rzadką Ren. pulchella Rolfe, której jedyna uprawiana roślina pochodzi z Myanmar (dawniej Burma). Renanthera citrina różni się od Ren. pulchella dłuższymi i węższymi liśćmi, większymi kwiatami z innym wzorkiem, oraz kształtem i budową warżki." 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to raczej niewielki, monopodialny epifit lub storczyk naskalny, o pokroju raczej wyprostowanym i kilkoma długimi, często rozgałęziającymi się korzeniami wyrastającymi na dolnej części pędu.  

Pseudobulwy/łodyga:

Pęd ma do 20 cm długości, a międzywęźla 1,0-1,5 cm. Wyprostowany lub lekko wygięty pęd jest okryty obejmującymi go pochewkami liściowymi. Te pochewki pozostają na pędzie długo, nawet na jego dolnej części po opadnięciu starych liści.  

Liście:

Liście mają długość 9-14 cm i szerokość 1,0-1,4 cm. Liczne języczkowate liście są ułożone dwurzędowo wzdłuż pędu i ukośnie wznoszą się lub rozpościerają, a ich wierzchołki zaginają się nieco w dół. Są sztywne, skórzaste, a nierówno rozdwojone wierzchołki są zaokrąglone. Są mniej lub bardziej złożone wzdłuż środkowego nerwu tworząc na górnej powierzchni rodzaj kanału.  

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 15 cm długości. Kwiaty są od siebie dość oddalone na górnej jednej trzeciej pędu kwiatowego, który wznosi się i nie rozgałęzia. 

Kwiaty:

7-10 w każdym kwiatostanie. Rozpostarte kwiaty, kształtem przypominające nieco gwiazdy, nie pachną i mają kolor jaskrawo cytrynowo-żółty z 1-3 purpurowo-fioletowymi plamkami na płatkach obu okółków i na bocznych działkach warżki. Najbardziej wyprostowany, wąsko lancetowaty płatek grzbietowy ma 1,6-1,7 cm długości, 0,25-0,3 cm szerokości, wąską podstawę i tępo zakończony wierzchołek. Skierowane ukośnie w dół boczne płatki zewnętrzne mają 2,0-2,4 cm długości i 0,6-0,8 cm szerokości. Przy podstawie mają krótki, wąski pazur, a następnie rozszerzają się w lancetowaty płatek z pofalowanymi brzegami i tępo zakończonym wierzchołkiem. Lancetowate do języczkowatych płatki okółka wewnętrznego są ukośnie skierowane ku górze, są raczej proste, ale mogą się lekko wyginać do góry wzdłuż długości, mają 1,1-1,3 cm długości i 0,2 cm szerokości. Płatki obu okółków są pogrubione przy wierzchołkach i każdy ma mały, mięsisty ząb na stronie grzbietowej. Trójklapowa warżka, posiadająca ostrogę, ma wyprostowane, szerokie boczne działki o długości 0,2-0,25 cm i szerokości 0,3-0,35 cm, a każda składa się z pary zaokrąglonych płatków. Działka środkowa, skierowana do przodu z przedniego wierzchołkowego obrzeżenia ostrogi ma kształt jajowaty, jest wklęsła, miseczkowata, odwrócona, tępo zakończona i ma 0,2-0,25 cm długości i 0,2 cm szerokości. Zgrubienie warżki składa się z pary wysokich podwójnych wybrzuszeń poniżej podstawy działki środkowej. Ostroga przy podstawie warżki ma 0,2-0,25 cm długości, a jej wierzchołek jest zaokrąglony.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna, ale wymagająca chłodniejszego okresu spoczynku.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 29°C, nocy 21°C, co daje różnicę dobową 8°C.  

Światło:

40000-50000 luksów. Stanowisko bardzo jasne, na granicy poparzenia liści, jednak rośliny nie powinny być wystawiane na bezpośrednie działanie południowego słońca. Hawkes (1965) twierdzi jednak, że większość gatunków z rodzaju Renanthera wymaga prawie pełnego słońca w celu osiągnięcia bujnego kwitnienia. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza. 

Podlewanie:

Od późnej wiosny do jesieni opady deszczu są obfite, ale w okresie zimy występuje 3-4-miesięczny bardziej suchy okres. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być utrzymywane ciągle wilgotne, ale podłoże nie może być nasiąknięte, natomiast wokół korzeni należy zapewnić doskonałe napowietrzenie. Późną jesienią podlewanie powinno być stopniowo ograniczane.  

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Większość uprawiających te rośliny od wiosny do połowy lata stosuje nawóz wzbogacony w azot, przechodząc na nawóz wzbogacony w fosfor późnym latem i jesienią. 

Podłoże:

 Rośliny można uprawiać w płytkich pojemnikach z dobrym drenażem lub na podkładkach z paproci drzewiastej. Tak mocowane rośliny wymagają jednak wysokiej wilgotności, a podczas gorącej i suchej pogody należy je podlewać kilka razy dziennie. Jeśli utrzymywanie wystarczająco wysokiej wilgotności przy takim sposobie uprawy jest zbyt trudne, można je też uprawiać w płytkich doniczkach lub koszykach z szybko przesychającym podłożem o świetnym drenażu i dobrym napowietrzeniu, które pozwala na szybkie przesychanie po podlaniu. Hodowcy używają zwykle średniej granulacji kory jodłowej lub kawałków włókien paproci drzewiastej z dodatkiem grubego perlitu i/lub posiekanego mchu torfowca, co jednocześnie zwiększa przepuszczalność podłoża i umożliwia zatrzymywanie wilgoci. Dodatek węgla drzewnego pomaga zapewnić przepuszczalność i zapobiega kwaśnieniu. Rośliny powinny być natychmiast przesadzane, jeśli podłoże zaczyna się rozkładać. Najlepiej to robić, gdy zaczynają rosnąć nowe korzenie. Pozwoli to roślinie zaadaptować się w nowym podłożu w możliwie najkrótszym czasie. 

Wilgotność powietrza:

80-85% przez większość roku, tylko przez okres około jednego miesiąca zimowego i następnie pod koniec wiosny, spada do 75%.  

Okres spoczynku:

Zimą średnie temperatury dnia wynoszą 15-18°C, a nocy 6-9°C, z amplitudą dobową 7-9°C. Choć w naturze zdarzają się krótkie okresy, kiedy temperatura spada poniżej 0°C, to jednak uprawiane rośliny nie powinny być narażane na takie ekstremalne warunki. W środowisku naturalnym w zimie opady są niewielkie, ale w całym tym okresie dodatkowej wilgoci dostarcza obfita rosa. Uprawianym roślinom należy pozwolić, aby przeschły nieco przed kolejnym podlaniem, lecz nie wolno dopuścić, aby pozostały suche przez długi okres czasu. Aby zapobiec nadmiernemu wysuszeniu, rośliny należy dość regularnie wcześnie rano zraszać między podlewaniami. Nawożenie należy zredukować lub wyeliminować aż do momentu pojawienia się nowych przyrostów i rozpoczęcia wiosną obfitszego podlewania.